PowerShell od początku cz.2

W poprzedniej części naszych rozważań na temat PowerShell zajmowaliśmy się  znajdowaniem, która wersja jest zainstalowana na naszym komputerze oraz wprowadziliśmy pierwszy cmdlet Write-Host.
 

Zanim przystąpimy do omawiania składni, przyjrzyjmy się wbudowanym w systemie operacyjnym hostom CLI (command-line interface).
 

Pierwszy z nich to PowerShell – np. w Windows 10 znajdziemy go jako aplikację Windows PowerShell
 

Sporo funkcjonalności jest tu podobnych do znanego chyba wszystkim Command Prompt. Porównajmy chociażby podstawowe menu:
 

 

 

Jak widać, jeżeli znamy zasady posługiwania się oknem poleceń, konsola PowerShell nie będzie stanowić dla nas żadnego problemu. Host PowerShell ma jednak pewną wartość dodaną – skromny IntelliSense. Załóżmy, że chcemy wprowadzić cmdlet Write-Host. Jeżeli wprowadzę „Write-H” i wykorzystam tabulator, to reszta polecenia Write-Host zostanie automatycznie uzupełniona. Niewątpliwie może to przyspieszyć wprowadzanie poleceń, pozwala na uniknięcie tzw. „literówek” oraz przypomina (przynajmniej w niewielkim stopniu) składnię. W przytoczonym powyżej przykładzie podpowiedź była jednoznaczna dlatego, że wprowadziliśmy spory fragment tekstu związanego z przygotowywanym cmdlet. Gdybyśmy jednak napisali tylko „Write” i nacisnęli klawisz TAB to wtedy zobaczymy inne podpowiedzi i dopiero prawdopodobnie dziesiąte naciśnięcie tabulacji pokaże nam oczekiwany Write-Host. Podpowiedzi może być więcej jeżeli w bieżącym folderze znajdzie się np. plik write.exe albo write.ps1.

Drugi host to PowerShell Integrated Scripting Environment (PowerShellI ISE). W Windows 10 znajdziemy go jako aplikację o nazwie Windows PowerShell ISE.